Valeri 'Vako' Qazaishvili is een van de minst besproken Vitesse-middenvelders van dit seizoen, maar begint zijn grote belofte plots in recordtempo in te lossen. Het Georgische wonderkind is niet meer weg te denken uit de basisformatie van trainer Peter Bosz en zondag zag ik in het Gelredome waarom. Qazaishvili bezit exceptionele kwaliteiten die zo node worden gemist in het huidige Ajax.

Vitesse plaatste zich dit weekend voor de derde voorronde van de Europa League door over twee wedstrijden af te rekenen met sc Heerenveen. Als Arnhemmer leek me de belangrijke return een mooie gelegenheid om Vitesse weer eens van dichtbij te aanschouwen. Mijn laatste keer was de ouverture van het afgelopen seizoen tussen Ajax en Vitesse (4-1) in de Arena geweest. Zondag kreeg ik nog meer doelpunten dan toen te zien, want na een sterk begin van Heerenveen kwam de thuisploeg helemaal los: 5-2. Op het scoreformulier stond zijn naam na afloop niet, maar voor mij was hij de absolute uitblinker: Vako Qazaishvili.

Onbetwist
Davy Pröpper is het kind van de club dat dit seizoen de meeste aandacht op zich vestigde. Hij speelde tegen Heerenveen niet eens zo groots, maar was net als donderdag zeer bepalend met een rake poeier in de korte hoek. Marko Vejinovic kon dit seizoen ook rekenen op veel positieve kritieken, maar verloor zijn basisplaats gaandeweg door de ontwikkeling van Chelsea-huurling Josh McEachran én het feit dat Bosz met geen mogelijkheid om Qazaishvili heen kon.

De tweebenige middenvelder, dit voorjaar 22 geworden, miste dit seizoen slechts één duel en viel sinds november geen enkele keer buiten de basis. Met zijn rendement zit het goed, want met elf doelpunten en zeven assists in 37 duels (competitie en play-offs) is Qazaishvili met recht een waardevolle kracht te noemen. Bovendien is hij daarmee flink effectiever dan de zo geroemde Pröpper, die in 34 duels zeven goals en vier assists liet noteren.

Dribbelkoning
Scoren deed Vako zondag dus niet, maar het zijn ook vooral zijn voetballende kwaliteiten waarvan ik zo onder de indruk ben. Hij valt constant op met zijn korte dribbels, waarbij hij zijn lichaam optimaal gebruikt om de bal af te schermen. Hij voetbalt jaloersmakend makkelijk in de kleine ruimte en is van nature doelgericht. Karakteristiek was zondagmiddag de actie in de openingsfase waarbij hij vanaf rechts naar binnen trok en de Friese defensie tureluurs draaide om vervolgens rakelings voorlangs te schieten met zijn rechter.

Tweebenig
'Die Qazaishvili is toch links?', hoorde ik mezelf vragen op de Oosttribune, terugdenkend aan zijn doelpunt in de Arena van november 2013. Hij nam de bal destijds vlak voor tijd aan met links, dribbelde langs Stefano Denswil, legde de bal klaar op rand zestien met zijn rechtervoet om vervolgens met de linker raak te mikken. 'Nee, hij is rechts. Of tweebenig', was het veelzeggende antwoord van mijn Arnhemse buurman. Ik wist wie ik in de gaten zou gaan houden en kon vervolgens geen genoeg krijgen van die kleine Georgiër die ballen onderschepte, volledig onder controle had, streelde en functioneel verlegde.

Steker
Hij gedijt uitstekend als vooruitgeschoven middenvelder, getuige zijn fraaie steekballen in de loop van spits Bertrand Traoré. De man uit Burkina Faso werd zowel in minuut 38 als in minuut 70 op maat weggestuurd door zijn teamgenoot met nummer acht, maar wist het net niet te vinden. Bij de door Traoré verdiende strafschop was het eveneens Qazaishvili geweest die de bal op onmogelijke wijze in bezit had gehouden en de spits al als volgend station had gezien. In de slotfase bekroonde Vako zijn optreden met een weergaloze assist op oud-Ajacied Jan-Arie van der Heijden.

Echte Ajax-voetballer
Qazaishvili oogt volwassen en rustig, maar laat tegelijk veel drift zien in zijn spel. Het is een type dat het avontuur opzoekt en kan verrassen met creatieve oplossingen, maar tegelijk iemand die zelden een bal verliest. Een betrouwbare pion in Vitesse's positiespel die het spel kan versnellen. Een man, kortom, die perfect bij Ajax zou passen. In Amsterdam is er juist zo veel behoefte aan verassingen in het spel en met het aankopen van Nemanja Gudelj is er weliswaar veel kwaliteit, maar geen creativiteit en bovengemiddelde vaardigheid in de kleine ruimte aan de selectie toegevoegd.

Van een overgang naar Ajax zal het vermoedelijk niet komen, want de club kocht Daley Sinkgraven als offensieve versterking op het middenveld. De van sc Heerenveen overgekomen linkspoot heeft in zijn eerste halfjaar nog niet weten te overtuigen, maar zal nog genoeg kansen krijgen. Bovendien kan de entree van dribbelfenomeen Abdelhak Nouri niet bijster lang meer op zich laten wachten. Anderzijds brengt Qazaishvili honderd keer meer rendement dan Thulani Serero, veel meer voetbal dan Lasse Schöne en meer van alles dan Lucas Andersen.

In dat licht bezien zou Qazaishvili wat mij betreft niet misstaan. En ach, dromend van een losgekomen Sinkgraven en een doorgebroken Nouri krijg je als Ajacied toch alweer gauw zin in de Eredivisie. Laten we hopen dat er als Ajax-supporter wat meer te genieten valt dan dit jaar. Misschien met, maar zeer waarschijnlijk zonder Qazaishvili in het Ajax-shirt. Mocht Ajax volgend jaar weer niet kunnen bekoren, dan kan ik in ieder geval om de hoek nog genieten van een echte Ajax-voetballer. Want zo zie ik hem: als een echte Ajax-voetballer in het geel en zwart van Vitesse.

Door Koen Weijland | Twitter: @KoenWeijland