Voormalig Ajacied Jeffrey Sneijder (35) baalt ervan dat hij niet het uiterste uit zijn voetballoopbaan heeft gehaald. De oudere broer van Wesley Sneijder werd uiteindelijk profvoetballer, maar verder dan een handvol wedstrijden bij Telstar kwam hij niet.

Dat zijn carrière als profvoetballer mislukt is, wijt hij vooral aan zichzelf, zo vertelt hij in Voetbal International. 'Ik lees en hoor nog weleens dat mijn talent er door blessures nooit is uitgekomen, maar dat is me veel te gemakkelijk. Als je een écht goede mentaliteit hebt, overwin je ook de kruisband- en kraakbeenproblemen die ik heb gehad. Kijk naar Van Nistelrooy. Voor mij was het altijd een ideaal antwoord, als mensen weer eens vroegen waarom ik het niet had gered', vertelt Sneijder, die vindt dat hij mentaal niet sterk genoeg was.

'Tot mijn zestiende, zeventiende ging het goed. Ik ben bij Ajax negen jaar aanvoerder geweest', blikt hij kort terug op zijn Amsterdamse periode. 'Daarna ging ik domme dingen doen en was ik met allesbehalve voetbal bezig. Als we bij Telstar twee keer op een dag moesten trainen, verzon ik wel weer een pijntje om ’s middags af te kunnen haken. Zo roep je het allemaal ook over jezelf af. Als je blessures gaat faken, krijg je ze uiteindelijk vanzelf.’

Verder vertelt Sneijder dat hij het als Utrechter - hij groeide op in een wijk waar Ajax gehaat wordt - moeilijk had om bij Ajax te spelen. 'Als ik met mijn grote voetbaltas over straat moest, verborg ik het logo. Als mensen vroegen of ik bij Ajax speelde, probeerde ik dat altijd eerst te ontkennen. Ik kon het natuurlijk niet helemaal geheimhouden. Soms wilden gasten uit de buurt een wedstrijdje van me komen bekijken, maar dan zei ik: Doe geen moeite. Kwamen ze toch, dan raakte ik heel toevallig altijd geblesseerd tijdens de warming-up.’