Daley Blind heeft sinds zijn debuut bij Ajax al veel kritiek moeten slikken in zijn voetballoopbaan. De verdediger annex middenvelder werd al snel vergeleken met vader Danny en kon de hoge verwachtingen in zijn eerste jaren als prof maar moeizaam waarmaken. Het zorgde ervoor dat er door de jaren heen veel negativisme rondom Blind junior is blijven hangen, aldus de voormalig winnaar van de Champions League.

‘Natuurlijk voel je de druk wel dat je het zoontje van bent, omdat je bij Ajax speelt. Je merkt op je achttiende wel dat je de zoon van bent en dat dit iets betekent in de voetbalwereld. Dat geeft wel de motivatie dat je het zelf moet laten zien', vertelt Blind in de documentaireserie Voetbalsporen van de NPO.

Vader Danny kan zich wel vinden in de woorden van zijn zoon. ‘Het verwachtingspatroon is bij hem altijd gerelateerd aan mij, dus daar heeft hij wel tegen moeten vechten. Natuurlijk komt er weleens een opmerking van: oh, dat is het zoontje van.’ Hij krijgt hierna de vraag of zijn zoon qua type speler veel op hem lijkt. ‘Nee, maar ik kan ook niet zeggen: totaal niet', moet Blind senior toegeven na enkele bedenktijd.

Tekst gaat verder onder de foto.

'Ik ben ook Hoofd Jeugdopleidingen geweest en dan druk je toch al snel een stempel op spelers', legt de oud-trainer van Ajax uit. 'De één moet het van zijn snelheid hebben, de ander van zijn acties of inzicht. Dat is nog heel minimaal bij acht-, negen- en tienjarigen, maar daar kun je al wel iets uithalen. Ik zag al wel dat hij een spelertje was die het van zijn inzicht moest hebben.’ Daley is het volledig eens met Danny. 'In dat opzicht denk ik dat ik op mijn vader lijk, op basis van de beelden die ik heb gezien. We zijn allebei slim op het veld. Slim in het positie kiezen, slim in de passing.’

De jongste Blind vierde nationaal en internationaal grote successen en dat zorgt voor een trotse vader. ‘Als je mij had gezegd dat hij zeven, acht jaar bij Ajax zou spelen met zeven titels, vier jaar bij Manchester United waar hij de Europa League, FA Cup en de League Cup wint en bij Bayern München, dan had ik je voor gek verklaard', stelt Danny. 'Dat kleine jongetje dat aan mijn hand liep bij mijn afscheidswedstrijd heeft dat toch gefikst.’

Omgaan met kritiek

Toch was niet alles rozengeur en maneschijn voor Daley, die in zijn loopbaan al veel kritiek over zich heen kreeg. ‘Hij heeft in tegenstelling tot mij wel negativisme ondervonden vanuit de media en van fans, wel of niet gevoed door de media. Een beeld waar ik weleens moeite mee heb. Een beeld dat ook niet klopt met de werkelijkheid’, spreekt Danny zijn irritatie uit.

‘Daley is een speler wiens kwaliteiten door mensen met niet zoveel verstand van voetbal, zeventig tot tachtig procent is dat, onderschat worden', vervolgt de oud-bondscoach. 'Daarmee zeg ik niet dat hij compleet is, hij heeft ook zijn minpunten. Als je niet snel bent, ben je niet snel. Dan kan er weleens iets misgaan. Bij andere spelers gaat er ook weleens iets mis, bijvoorbeeld tactisch. Alleen denk ik dat het bij hem steeds weer terugkomt en benoemd wordt. Ik denk dat dit bij anderen veel minder het geval is.’

Tekst gaat verder onder de foto.

Spelen met een te hoge dosis

In de documentaire gaat het ook over de hartproblemen van Daley. Hij heeft hier de laatste jaren vaker over verteld, maar spreekt nu voor het eerst ook over de problemen die hij heeft ondervonden met zijn medicatie. ‘Ik slik medicijnen voor mijn hartconditie, omdat mijn hartslag niet boven een bepaald ritme mag komen. Anders kan ik waarschijnlijk opnieuw een hartritmestoornis oplopen', zo legt Daley uit.

'Maar in het begin had ik een veel te hoge dosis, waardoor ik fysiek op trainingen en in wedstrijden in de problemen kwam, omdat mijn hartslag niet meer kon pieken. Wat op een training of in een wedstrijd als één sprint gold, voelde fysiek als vijf sprints. Op een gegeven moment brak dat me op en werd het moeilijker om de negentig minuten vol te maken.’

Danny herkent de woorden van Daley. ‘Hij heeft wedstrijden gespeeld, waarna hij tegen me zei: “Pap, ik heb net twee olifanten op mijn nek.” Maar hij had wel gewoon gespeeld en Jan met de pet en de criticasters hebben daar nooit wat van gemerkt.’ Daley beaamt dit. ‘Dit is iets wat ik nu pas voor het eerst vertel, omdat ik nu weer een tijdje verder ben. Het is niet in me opgekomen om dit op dat moment te vertellen. Ik wil het ook niet als excuus gebruiken als je een keer moe bent of een mindere dag hebt.’