Nico Dijkshoorn vindt het spijtig dat Peter Bosz er uiteindelijk toch voor heeft gekozen om Ajax te verlaten. Hij beseft dat het bij het topvoetbal hoort, maar had tegelijkertijd ook eens anders verwacht.

'Als ik het ergens naar mijn zin heb, dan wil ik blijven', vertelt Dijkshoorn in zijn column in de Voetbal International. 'Het is een trouw die je in de sport ook veel tegenkomt. Onbetaalde sport hebben we het dan over. De kantine binnenkomen, dan je naam horen. Die emotie snap ik wel. Peter Bosz heeft daar geen last van. Heel begrijpelijk. Het is profvoetbal. Je wilt zoveel mogelijk verdienen in een zo prettig mogelijke sfeer, met het allerbeste spelersmateriaal.'

'Ze zijn niet blij, de Ajax-fans', vervolgt hij. 'Moet je maar geen fan zijn, maar in dit geval kan ik mij wel iets beter voorstellen waarom de emoties zo hoog oplopen. Peter Bosz heeft net gedaan alsof Ajax zijn fijnste verkering is. Marc Overmars heeft in dit tijdschrift een schitterende toekomst geschetst. Ajax zou grootse dingen gaan doen. Precies daarom stonden er meer dan honderdduizend mensen op het Museumplein naar een heel lelijke wedstrijd te kijken. Er was weer eens een echt Ajax-gevoel.'

Het liep anders. 'Maar het betekende uiteindelijk allemaal niets. Peter Bosz blijkt toch gewoon een Ronald Koeman en een Dick Advocaat te zijn. Zou ik een Ajax-supporter zijn, dan was ik ook kwaad. Dat Ajax – je club – je blijft behandelen als een onmondig kind. Het is profvoetbal en eigenlijk weten we allemaal dat het zo in elkaar zit, maar juist bij het afscheid van Totti zagen en voelden veel Nederlandse voetballiefhebbers weer even hoe mooi dat is.'