Matthijs de Ligt begrijpt hoe de supporters zich voelen na een reeks teleurstellende resultaten. De jonge verdediger was immers zelf ook al zijn hele leven fan van Ajax. Nu is het mede aan hem om Ajax uit een dal te tillen en dat doet hij dit seizoen met een nieuwe compagnon centraal achterin.

'Het voelt nu redelijk normaal en dat maakt het juist apart', legt hij het verschil uit tussen zijn leven als Ajax-fan en speler in een gesprek met Ajax Life. 'Ik probeer bewust na te denken over hoe ik vroeger over de spelers van Ajax dacht. Als ik er een zag, dacht ik: wow, dit is geweldig.' De Ligt geeft aan blij te zijn met de steun die Ajax nu van de fans krijgt, ondanks de mindere resultaten. 'Ik weet hoe fans zich voelen na zo'n wedstrijd. Ik kon vroeger enorm balen als Ajax verloor. Ik weet nog dat Ajax in 2008 van FC Volendam verloor in het bekertoernooi. Ik ging huilend naar bed. Als fan baal je van een nederlaag tot de volgende wedstrijd er is, als spelers kunnen we dat niet doen. Dat is soms lastig.'

Dit seizoen moet De Ligt het doen met een andere centrale verdediger naast hem. Waar hij vorig seizoen Davinson Sánchez naast zich had, is dat nu Nick Viergever. 'Davinson is verdedigend meedogenloos. Ik was zelf iemand die alles voetballend wilde oplossen, even iemand uitkappen in het eigen strafschopgebied. Ik probeer dat nu te vermijden. Soms kun je het niet voetballend oplossen en moet de bal gewoon de tribunes in. Davinson snapte dat als geen ander. Ik ben nu van links naar rechts gegaan, omdat ik rechtsbenig ben. Nick is ook vrij snel en heeft veel ervaring.'

De jongeling gaat nog graag kijken bij zijn leeftijdsgenoten van Ajax O19 en Jong Ajax. 'Ik word meer om handtekeningen en foto's gevraagd, maar dat betekent niet dat ik dan maar niet ga kijken. Ik vind het leuk om mijn vrienden te zien voetballen. Het gaat niet voor iedereen even snel, maar dat zegt niets over hun toekomst. Het is ook een gebaar: we horen bij elkaar. Ik vind dat belangrijk. We zijn Ajacieden, vrienden', beschrijft De Ligt op mooie wijze de saamhorigheid. 'Ik voel me zeker niet meer, juist vaak iets minder. Ik ben toch een jaar jonger.'