Columnist Sjoerd Mossou heeft afgelopen donderdagavond enorm genoten van de aflevering van De Wereld Draait Door die volledig in het teken stond van Abdelhak Nouri. 'Er was veel mooi en ontroerend aan de voorlaatste aflevering van De Wereld Draait Door, donderdagavond, over het geknakte Ajax-talent Abdelhak Nouri', begint hij zijn column in het Algemeen Dagblad.

Mossou doelt hierbij onder meer op de filmpjes die werden getoond van een voetballende Nouri. 'Hartverscheurend en hartverwarmend ook: het verhaal van boezemvriend Donny van de Beek in die tijd, die dagenlang dicht bij de familie Nouri bleef, en die trouw in het bed van Appie bleef overnachten. Onversneden, loepzuivere broederliefde', schrijft Mossou, die presentator Matthijs van Nieuwkerk het onderwerp over de juridische kant van het verhaal precies op tijd zag stoppen.

'Maar het mooie overheerste, gelukkig. Het warme, het echte, oprechte', schrijft Mossou, die denkt dat dit netto de DWDD moet zijn geweest waarin het meest werd gezwegen. 'Er was geen publiek bij, dat hielp. Er was geen vleugje haast. Geen gejaagde versnelling naar het volgende onderwerp. Geen hang naar vluchtige oneliners. Geen pathetische uitvergrotingen', aldus de columnist, die ook lovend is over de voetballers die aanwezig waren. 'Frenkie de Jong, Donny van de Beek en Steven Bergwijn waren hier geen stervoetballers, posterboys of Instagram-beroemdheden. Hier draaide het helemaal niet om winnen, om imago, om status, om transfersommen. Hier zaten een paar jongens in een iets te ruime capuchontrui, zoekend naar woorden, teder verhalend over hun zo zwaar gekwetste vriend.'

Mossou vindt het terecht dat er een hele uitzending is gewijd aan Nouri, zo besluit hij. Dit omdat Nouri instaat is te verbinden. 'Hij was niet alleen een talentvolle voetballer, hij was al jong een empathisch fenomeentje, een brug tussen culturen en mensen. Een joch zo beminnelijk, dat alles wat hij aanraakte, een zacht vachtje kreeg van vriendelijkheid. Misschien maakte dat de timing van deze uitzending ook zo geslaagd. "Let een beetje op elkaar": voor Abdelhak Nouri was dat een heel vanzelfsprekend levensmotto.'