Danny Blind kijkt nog altijd met een bijzonder gevoel terug op de bekerfinale van het jaar 1998. Als speler van Ajax waren hij en de ploeg met 5-0 veel te sterk voor PSV tijdens de eindstrijd en dat terwijl de Amsterdammers niet uit de makkelijkste periode kwamen.

'Morten Olsen was de eerste trainer na het tijdperk Van Gaal. Morten heeft er een heel mooi team van gemaakt, dat tijdens dat jaar excelleerde', vertelt Blind in de documentaire Ajax – PSV: De boeiende bekerfinales van Blind. 'We werden kampioen, maar we hebben vooral hele mooie wedstrijden gespeeld met oogstrelend voetbal. Daar hadden we de spelers ook voor. We hadden Litmanen die kon scoren, de snelheid van Babangida en het voetbalvermogen van De Boer. In dat elftal zat alles.'

Kwaliteit was er al in overvloed aanwezig in Amsterdam, maar in de spits kon men toentertijd nog wel iets extra's gebruiken. Dat kwam er. 'Ik pluisde de VI elke woensdag helemaal uit. Dan zag je ook de topscorerslijst van Turkije en daar zag je Arveladze staan, bij Trabzonspor. Dat wist ik dan, maar ik had de speler zelf nog nooit gezien. Ik had geen idee van wat hij kon, maar dat had Morten Olsen wel.'

Toen de finale eenmaal daar was, verwachtte men aanvankelijk een gelijkwaardige strijd tussen Ajax en PSV. 'We hadden dat jaar thuis verloren en uit gelijkgespeeld. We verloren thuis met 3-4 en dat geeft aan dat het een aardig elftal was. Dat zag je ook aan de namen: Jaap Stam, Numan, Cocu, Zenden en Nilis. Het was op papier een heel goed elftal, maar dat bleek die middag in De Kuip niet.'

Blind kreeg waarvoor hij speelde

'Als je een prijs pakt, moet je feest vieren', vertelt Blind. 'Ik kreeg dat ding van Erica Terpstra. Daar voetbal je onder andere voor. Je voetbalt omdat je het leuk vindt. Het is je hobby, daar begint het mee en uiteindelijk ontwikkel je je door. Dan mag je prof worden en is het doel prijzen winnen. Dit was er weer een.'