Het WK draait op volle toeren en de verrassingen vliegen je om de oren. Omdat het niveau van de topteams nog niet meevalt, zie je dat ze uitgerekend tegen kleinere ploegen niet kunnen domineren. Daarin schuilt een groot risico en wat dat soms voor gevolgen heeft, maken we nu dagelijks mee.

Daarom hamer ik altijd maar weer op een goede veldbezetting en goed positiespel. Daar maak je het als favoriet jezelf alleen maar gemakkelijker mee. Het is een vaste formule, die bijna altijd tot succes leidt, omdat je gewoon meer kwaliteit hebt. Daarom volg ik ook met veel interesse de ontwikkeling van het Nederlands elftal. Juist omdat je met de selectie zoveel kanten op kan.

Vooral op het middenveld en voorin doet het me qua mogelijkheden denken aan de tijd dat ik Barcelona coachte. Ik kon ongelooflijk veel plezier hebben in het optimaal benutten van al die kwaliteiten. Iedere keer lekker puzzelen, om te kijken hoe we op een creatieve, maar ook effectieve manier de tegenstander een loer konden draaien.

Omdat de meeste spelers zoveel kwaliteit hadden, konden ze op meerdere posities uit de voeten. Daarin zat 'm ook vaak de verrassing. Dus niet in de positie, want die staan vast, maar door de draai die een bepaalde speler er aan gaf. Als ik de Nederlandse selectie bekijk, dan wrijf ik in m'n handen.

Achterin spelen de jongens naar hun mogelijkheden en dat bedoel ik positief. Ondanks alle kritiek in het verleden zijn ze een heel stabiele factor geworden. Maar soms moet je ze wel helpen. Door bijvoorbeeld extra ruimte te creëren tijdens de opbouw. Die één of twee metertjes extra, waardoor de bal beter richting de tweede linie kan worden gespeeld. En dus niet één linie verder, wat nu nog te vaak gebeurt, terwijl dat ongelooflijk link is. Bij balverlies is er dan onvoldoende rugdekking en zet je de deur open voor de counter.

Wat dat betreft, is het voor de opbouw ongelooflijk belangrijk dat er voorin mensen diep staan, waardoor de tegenstander een paar stappen terug moet. Zo ontstaat er meer lucht voor de verdedigers tijdens de opbouw, meer ruimte om te combineren op het middenveld en tegelijk ook meer ruimte voor de aanvallers. Het mooie is dat je het verdedigend ook meteen goed afdekt.

Op dit moment kloppen de verhoudingen nog niet helemaal. Daardoor zie je iemand als Robin van Persie teveel lopen, maar daarin ligt niet zijn kracht. Maar als je jezelf opsluit, door te weinig diepte in je spel te brengen, dan komen juist dergelijke spelers in de problemen.

Het lijkt iets kleins, maar op dit niveau hebben zulke details vaak grote consequenties. Ik ben benieuwd hoe Nederland dit straks in gaat vullen.

Nogmaals, mogelijkheden zat. Iemand als Dirk Kuyt is geloof ik op wel drie posities inzetbaar, Mark van Bommel op zeker twee plaatsen en met jongens als Sneijder, Van der Vaart en Van Persie kan je ook veel kanten op.

Voor alle duidelijkheid, het is geen kwestie van je hele organisatie omgooien. Juist niet. Het gaat soms maar om één of twee posities per wedstrijd. Om zo het verschil te kunnen maken.

J. Cruijff.