Demy de Zeeuw heeft veel last ondervonden van de trap die hij tegen zijn hoofd kreeg tijdens de WK-wedstrijd tegen Uruguay in 2010. Sinds die trap verloor de oud-Ajacied zijn plezier in het voetballen en besloot hij na te denken over wat hij wilde in zijn leven.

In de podcast Leermeesters, gepresenteerd door Nick Tol (De Telegraaf) en Maurice Kuipers (Voetbal International), vertelt De Zeeuw openhartig over de gevolgen van de trap van Uruguay-speler Martin Caceres. 'Voor die trap ging eigenlijk alles perfect. Ik voetbalde heel goed, het ging lekker en ik mocht in Oranje spelen. Na die trap voelde ik iets dat ik niet helemaal fit was', aldus De Zeeuw.

Hij ging na afloop van het seizoen, in de zomer van 2011, het gesprek aan met toenmalig Ajax-trainer Frank de Boer. De Zeeuw gaf aan dat hij graag bij Ajax wilde blijven, maar tegelijkertijd vertelde hij erbij dat hij zich niet meer zo fit voelde als voorheen. 'Zowel mentaal als fysiek. Mijn hele mond zat vol met ijzerdraad en ik had veel tandartsbezoeken gehad. Ik wilde eigenlijk bij Ajax blijven, maar toen kwam De Boer met de mededeling dat ik verkocht was aan Spartak. Ik dacht: huh, verkocht? Moet ik daar zelf niet mee instemmen? De Boer zei: ja, het bod was niet te weigeren, dus als je wilt kun je volgende week naar Rusland en ben je speler van Spartak.'

'Toen ik ging voetballen voor het geld, was het plezier automatisch weg'

De Zeeuw had nooit de intentie om voor het geld te spelen, maar nadat hij het contract bij Spartak Moskou zag en zich eigenlijk niet zo fit voelde, ging hij toch nadenken. Hij kon bij Ajax blijven, op de bank zitten en uiteindelijk vertrekken naar pakweg FC Twente of FC Utrecht. 'Ook mooie clubs hoor, maar ik wilde nog wel echt geld verdienen. Toen heb ik de keuze voor Spartak gemaakt. Ik was altijd voetballer voor het plezier, maar nu ging ik voetballen voor het geld. Automatisch ging ook het plezier meteen weg. Voor mij was het ook een reden om uiteindelijk makkelijker te stoppen', aldus De Zeeuw, die uiteindelijk in 2015 stopte met voetballen. Hij kon zo meer tijd doorbrengen met zijn dochtertje en zich focussen op zijn bedrijf BALR.

Toch was het geen makkelijke tijd voor De Zeeuw. De trap tegen zijn hoofd zorgde ervoor dat hij zich 'als een zombie' voelde. 'Er gebeuren allerlei dingen om je heen, je bent erbij, maar ook weer niet. Voor belangrijke wedstrijden kon ik me focussen, maar een week later kon ik er geen zin in hebben. Ik weet niet waar dat gevoel vandaan kwam. Ik had er geen zin in en ik had zo weinig plezier om te voetballen, terwijl ik er vóór die trap wel altijd zin in had.'