Nog nooit is een machtswisseling bij Ajax zó geruisloos verlopen als die van Henri van der Aat en Rik van den Boog. Dit in schril contrast met het voortraject, waarin voorzitter John Jaakke, algemeen directeur Maarten Fontein en technisch directeur Martin van Geel van de belangrijkste zetels binnen de club werden verjaagd.

Modder vloog over en weer, de Amsterdamse aanhang eiste rollende koppen en kréég die ook. Totdat Uri Coronel de voorzittershamer ter hand nam en Van der Aat als interim-directeur werd aangesteld. In relatieve rust zocht Coronel een permanente opvolger voor Fontein en vond die in de persoon van een grote onbekende, Van den Boog. Het nieuwe boegbeeld van de club, als we het onderzoeksrapport van dezelfde Coronel mogen geloven. En waarom zouden we dat níét doen? De meeste aanbevelingen uit dat geruchtmakende epistel zijn inmiddels uitgevoerd.

De eerste maand van zijn nieuwe werkzaamheden in Amsterdam was Van den Boog vooral een heel zwijgzaam boegbeeld. Half november mochten de vaste mediavolgers van Ajax hem even besnuffelen. De geboren Amsterdammer presenteerde zichzelf als een verbaal sterke en toegankelijke kerel met een voetbalhart. Van den Boog leerde al snel hoe het werkt bij een topclub. Uit zijn verhaal van een half uur werd vooral één opmerking uitvergroot; dat Ajax nog steeds in staat moet worden geacht de Champions League te winnen.

Daar keek hij van op, al die aandacht voor dat ene zinnetje, terwijl hij toch ook zoveel andere dingen had verteld. Daarna ­ een optreden in een door niemand bekeken talkshow van Eredivisie Live daargelaten ­ werd het stil. Tot de jaarwisseling omdat Van den Boog nog niet in dienst was van Ajax, daarna vanwege het feit dat hij zich eerst wilde inwerken. Zelfs tijdens de nieuwjaarsreceptie gingen de deuren dicht voor de media, zodat de nieuwe bewindvoerders onbespied het glas konden heffen op betere tijden.

Voor de thuiswedstrijd tegen SC Heerenveen, op zaterdag 31 januari, doorbrak....