Dit is mijn club, mijn ideaal, dit is de mooiste club van allemaal.
Hier ligt mijn hart, mijn vreugde, mijn verdriet, het kan dooien, het
kan vriezen, we kunnen winnen of verliezen, maar een beet're club dan
deze is er niet.

Telkens als ik naar dit lied luister zing ik deze tekst uit volle borst mee. Ik hoop dat elke Ajacied dit doet, maar daar twijfel ik aan.

Er zijn bij Ajax twee verschillende groepen supporters. De echte supporter, de man/vrouw die met Ajax leeft
en niet zonder kan. Die baalt als Ajax verliest en die gek wordt van
vreugde als Ajax wint. Degene met rood en wit bloed. Degene die altijd
achter Ajax staat in voor en in tegenspoed. De Ajacieden die mogen
zeggen: een Ajacied ben je niet voor even, maar je hele leven!!!!

En dan de andere groep, ik ben bang de grootste. Ze worden ook wel de
meelopers genoemd. De persoon die alleen komt als het goed gaat. Die
een kaartje koopt om zo wat te lijken. Die in de arena alleen maar
loopt te zeiken en te fluiten op alles en iedereen, maar vergeet om
achter Ajax te staan. DE MENSEN DIE 15 MINUTEN VOOR HET EINDE VAN EEN
WEDSTRIJD VERTREKKEN OM ZO NIET IN DE FILE TE STAAN. Dan zie je
allemaal lege plekken en dan word ik boos. Ons aller AJAX moet 90
minuten lang onze steun krijgen. En daaraan kan je zien dat het geen
echte supporters zijn. Dan kan ik wel janken als ik dat zie gebeuren.
Je ziet een speler als Davids teleurgesteld kijken als hij duizenden
lege stoeltjes ziet. Huntelaar zie je met zijn hoofd schudden en denken
is dit Ajax, moet ik hiervoor blijven.......

Ik zal nooit meer vergeten wat Huntelaar zei op de open dag. \"we kunnen alleen kampioen worden als de supporters achter ons staan\" Toen ik dat hoorde voelde
het alsof een mes zich diep in mijn hart boordde. En de mensen maar
door praten alsof ze niks gehoord hadden. Maar er was een groep die de
opmerking van Huntelaar goed gehoord hadden en begonnen te zingen. En
zo zag je die dag het onderscheid tussen deze twee