Abderrahim Nouri, de broer van Abdelhak, heeft in een uitgebreid interview met De Volkskrant vertelt dat de situatie van Appie redelijk stabiel is. De 20-jarige Amsterdammer is bij verlaagd bewustzijn en constant is er een familielid bij hem aanwezig.

Nouri heeft een periode in een revalidatiekliniek gelegen en daar was volgens Abderrahim licht herstel te ontwaren. Echter, de situatie schommelt. Dit komt omdat hij als voormalig topsporter meestal compleet stil ligt en vitale spieren verzwakken. Toch ziet Abderrahim soms reacties op het gezicht van Appie. Een keer zelfs een glimlach. 'Dat was het mooiste moment van zijn leven', schrijft De Volkskrant.

Ook wordt teruggeblikt op de meest vreselijke dag uit het leven van de familie Nouri. Abderrahim was thuis, zijn vader was in Marokko en zijn andere broertje was op vakantie. 'Mijn moeder was thuis met mijn vier zusjes. Het was voor het eerst dat niemand mee was met Abdelhak. De grond onder mijn voeten zakte weg, vanaf het moment dat Huntelaar een paniekerige beweging maakte en zeker toen dokter De Winter begon met reanimeren', herinnert hij zich. 'Ik belde mijn moeder. Ik hoopte dat ze niet aan het kijken was, terwijl haar zoon met pijn op de grond lag. Ik reed meteen naar haar toe. Toen ik arriveerde zat het huis al vol mensen. De tv stond aan. We waren totaal onmachtig met zijn allen. Ik probeerde Ajax te bereiken.’

Vlak daarna belde algemeen directeur Edwin van der Sar met de familie. De hartslag was terug en de ademhaling was stabiel. Ajax regelde tickets zodat de familie snel naar het ziekenhuis in Oostenrijk kon komen. 'Op zondag zijn we naar Oostenrijk vertrokken. Mijn moeder, mijn broer, een oom en ik. Mijn vader was in shock. Hij kwam iets later naar Oostenrijk, omdat hij eerst moest terugkeren uit Marokko. Ze hielden Appie in slaap in het ziekenhuis van Innsbruck, om het herstel te bespoedigen. Alles leek normaal, alles leek goed te komen', doelt hij mede op het feit dat de scans van het hart een goed beeld lieten zien.

Een paar dagen later bleek echter anders. Hoogleraar Barbara Friesenecker van het ziekenhuis in Innsbruck bracht de familie een fatale mededeling. ‘Mijn vader zat links naast me. Mijn moeder zat rechts. Mijn oom was er ook bij. De professor zei dat, als Appie ooit nog wakker zou worden, hij nooit meer zou kunnen lopen, praten, zelfstandig eten of zien', vertelt Abderrahim. 'Mijn vader tikte me aan. Ik moest hem vasthouden. Hij viel weg. We hebben hem met de voeten omhoog gelegd, om het bloed naar het hoofd te laten stijgen.’