Toen Hakim Ziyech nog in Dronten woonde en in de jeugd van SC Heerenveen voetbalde, voetbalde hij in zijn vrije tijd ook in de zaal en op straat. Eerder al sprak zijn 'mentor' Aziz Doufakar van het jongerencentrum De Meerpaal uit Dronten over Ziyech, in De Volkskrant spreken nu collega Walter Visser en oud-teamgenoot Mounir Akhyate over de spelmaker van Ajax en Marokko.

Akhyate voetbalde samen met Ziyech in de zaal en zag dat Ziyech alleen maar acties wilde maken. 'Grotere tegenstanders voorbij spelen, omdraaien en ze dan nog een keer door de benen tikken. Net zolang tot hij een schop kreeg. Op de grond lag hij dan te lachen', aldus Akhyate, waarna Visser aanvult. 'We wisten dat-ie dure voeten had. Die voeten waren zijn toekomst.'

Als Ziyech te veel aan het doordraven was, kreeg hij van anderen minder de bal. Of hij werd zelfs gewisseld. 'Werd-ie boos', zegt Visser. 'Zelfs bij 5-0 voor en met een wedstrijd de volgende dag bij Heerenveen voor de boeg wilde hij alles spelen. En de beste zijn. Als er na een toernooi, op ons advies, een keer een ander tot beste speler werd uitgeroepen, werd hij kwaad.’

Men vroeg zich toentertijd af waar Ziyech de energie vandaan haalde om constant maar te voetballen. De jonge Ziyech past twee keer in de huidige nog altijd dunne Ziyech. 'En hij at alles; patat, kroketten, frikandellen. Geen gram kwam-ie aan. Net als zijn broers. Die zijn echt geboren met een lintworm', grapt Doufikar, die Ziyech zag groeien de laatste jaren. 'Hij was een cleane voetballer, leunend op zijn balbehandeling. Trainer Bosz heeft hem geleerd vaker de overall aan te trekken. Zoals zijn oudste broer Essam dat ook deed.'