Maurits Hendriks heeft de tijd nodig gehad om zijn pijnlijke vertrek bij Ajax een plek te geven. De voormalig 'Chief Sports Officer' van Ajax werd publiekelijk aan de schandpaal genageld en werd gezien als een van de verantwoordelijken voor de enorme crisis waarin Ajax belandde. In maart 2024 vertrok hij bij Ajax. Tegenover Trouw doet hij nu zijn verhaal.

Hendriks had graag de cultuur binnen Ajax willen professionaliseren, maar die missie kon hij niet volbrengen. In het onlangs verschenen boek Het Ajax-DNA werd zijn aandeel in de crisis bij Ajax al sterk genuanceerd. Hij was immers nooit betrokken bij het 'rampzalige spelers- en trainersbeleid', maar de beeldvorming had haar werk al gedaan.

Tegenover Trouw laat hij weten nog altijd warme gevoelens te koesteren voor Ajax en voor zijn oud-collega's. Bij zijn afscheid kreeg hij een ingelijste Ajax-aanvoerdersband en aan zijn kapstok hangen nog sjaals van de Amsterdamse club.

Hendriks had lang nodig om zich weer 'alive-and-kicking' te voelen na zijn vertrek bij Ajax

Hendriks laat weten dat het wel even heeft geduurd voordat hij zich weer 'alive-and-kicking' ging voelen. Hij weet dat bij een publieke taak veel reacties komen. 'Je kunt dat lang wegduwen. Ik ook, door gewoon door te werken en zo open mogelijk te blijven. Maar iedereen heeft een kwetsbare kant, ik ook. Al weet je nooit wat dat moment van terugslag met je doet en wanneer het komt.'

Tekst gaat verder onder de foto.

Dat moment voor Hendriks kwam toen het de gezondheid van zijn vrouw hard raakte. 'Daarna heb ik geen vijf seconden getwijfeld om te stoppen. Mijn echtgenote en kinderen doen hetzelfde. Die stoppen heel veel weg voor papa. Al weet je natuurlijk: hoe groter de kritiek, hoe liever het thuisfront wil dat je stopt. Het was een schitterende club, prachtige baan, maar dat was het niet waard. Je kunt jezelf nog zo goed trainen, ze vinden altijd een zwakke plek.'

Periode bij Ajax tastte zelfbeeld Hendriks aan

Hendriks was liever op een andere manier vertrokken bij Ajax. Hij wil namelijk altijd 'alles winnend afsluiten', zo stelt hij. 'Ik kan het gewoon niet zo goed hebben als dat niet lukt. Mijn drijfveer bij Ajax was om het fundament daar te verstevigen met mijn ervaring en kennis. Als dat niet lukt, is dat een heftige teleurstelling. Krijg je de dingen niet in beweging, en sterker nog, er wordt gesuggereerd dat jij daar zelf de reden van bent, dan komt dat bij mij wel binnen.'

Tekst gaat verder onder de foto.

Het deed iets met het zelfbeeld van Hendriks, zo vertelt hij. 'Daarom verkondig ik in mijn leiderschapstrainingen niet mijn eigen glorie, maar hoe ik en andere mensen zijn omgegaan met verliesmomenten en wat we daarvan hebben geleerd. Dan moet je ook zelf het beest in de bek kijken', zegt Hendriks, die in de eerste weken na zijn vertrek bij Ajax niet in de spiegel kon kijken en afstand wilde nemen. 'De gezondheid van mijn vrouw ging ook voor. Ik moest echt even tijd besteden aan haar en mijn kinderen. Daarna vond ik het reflecteren op mezelf heel moeilijk.'

'Toen ik ben gaan praten met een aantal leden van de RvC bij Ajax en met bestuurders elders op zware posities, werd het wel duidelijk'

Hendriks vindt namelijk dat je de reflectie vooral zelf moet maken. 'Maar het lukte me eerst niet om de vinger op de zere plek te leggen. Alleen is het niet makkelijk eerlijk een objectieve analyse van jezelf te maken. Toen ik in een Comenius-leergang werd begeleid (voor reflectie op leiderschap, red.) en ben gaan praten met een aantal leden van de Raad van Commissarissen bij Ajax en met bestuurders elders op zware posities, werd het wel duidelijk.'

De bestuurder beseft inmiddels dat - als je uit passie aan een baan begint - je het risico loopt dat je je ogen sluit voor moeilijke dingen. 'Bondscoach, chef de mission, directielid bij Ajax; het waren, heel eerlijk, enorme strelingen van mijn ego. Stel je dan nog wel de juiste, kritische vragen?'

Waar was Hendriks nou écht voor verantwoordelijk bij Ajax?

Hendriks kreeg in de media veel kritiek te verwerken, maar was dat wel zo eerlijk? Bij Ajax was hij verantwoordelijk voor alle randvoorwaarden. Een gezondere cultuur, betere topsportvoorzieningen, goed gras, goede kleedkamers, horeca, medische faciliteiten, verzorging, de afdeling voetbalanalyse, voedingsbegeleiding, en de vrouwenelftallen.

Tekst gaat verder onder de foto.

Een gigantisch takenpakket, zo wist Hendriks. 'Ik was verantwoordelijk voor de helft van het personeel, bijna zeshonderd man. Dat was veel te veel en ik heb dat onderschat. Bij Ajax kun je eigenlijk alleen heel ingewikkelde processen veranderen als het eerste mannenelftal goed draait. Een les was daarom ook dat je moet weten wanneer je een wedstrijd niet gaat winnen. Een rol is tijdelijk, integriteit is voor je leven. En die werd aangetast. Kun je dan nog onafhankelijk besluiten nemen?'

Hendriks krijgt vervolgens de vraag of hij Ajax nog weleens mist. 'Nee, maar dat komt wel weer', zegt de voormalig directeur, die wel een wijze raad meegeeft aan zijn oud-werkgever. 'Het is zonde hoe de club soms gevangen lijkt in haar eigen historie. Alleen maar achteruitkijken, te weinig naar de toekomst. En met alle krachten die daar spelen denk ik niet dat het op korte termijn stabiel wordt.'