Jordi Cruijff heeft in een emotioneel gesprek verteld over het leven naast een dierbare met kanker. In 2016 verloor hij zijn vader Johan aan de gevolgen van de ziekte, enkele jaren geleden werd bij zijn dochter Danae botkanker geconstateerd. Zij overleefde de ziekte, maar het onderwerp zorgt nog altijd voor tranen bij de oud-voetballer, die gelinkt wordt aan de functie van technisch directeur van Ajax.

'We denken soms dat voetbal de belangrijkste zaak ter wereld is, maar dan komt de realiteit opeens om de hoek kijken', vertelt Cruijff aan Gary Neville bij The Overlap. 'Ik heb veel steun gehad aan de verhalen van Luis Enrique. Zijn dochter had dezelfde vorm van kanker als Danae (botkanker, red.). Zijn kracht, de manier waarop hij erover praat, daar heb ik grote bewondering voor. Eerder dit jaar ben ik naar Londen gevlogen rond Arsenal - PSG, om even met hem te praten en hem te bedanken voor de kracht die hij mij gaf.'

De ziekte van Danae zorgde ervoor dat Cruijff moeilijk steun kon vinden in andere zaken. 'In de zware momenten heb je twee soorten mensen: de mensen die erover praten en de mensen die zich verstoppen. Ik ben meer een caveman. In die tijd heb ik niet gewerkt, ik heb zelfs een jaar geen voetbal gekeken. Soms vijf minuutjes, maar mijn hoofd stond er niet naar. Ik wilde er gewoon zijn voor mijn dochter.'

Cruijff beleefde ziekte van dochter anders dan bij vader Johan

'Mijn vader is natuurlijk ook overleden aan kanker in 2016, maar ik heb daar vrede mee', gaat de oud-speler van onder meer FC Barcelona en Manchester United verder. 'Mijn vader heeft vijf levens gehad en heeft overal van genoten. Hij heeft niet hoeven lijden, maar toen mijn dochter ziek werd, was ik boos op de wereld. Onze dochters zijn onze zwakke plek, onze prinsesjes. Ik vond dat ik ziek moest zijn, niet zij.'

Tekst gaat verder onder de foto.

'Maar toen zag ik ouders die echt hun kinderen kwijt waren geraakt en vroeg ik me af: "Wie ben ik om zo boos te zijn? Ik mag niet klagen, ze is er nog. Ik moet dankbaar zijn". Je dochter moet je sterk zien, maar dat was niet altijd eenvoudig voor mij. Het was de zwaarste periode uit mijn leven.'

'Nee, niet huilen pap, want dan moet ik ook huilen'

Tijdens de uitzending komt ook Danae even aan het woord. Ze heeft het er duidelijk moeilijk mee als ze de tranen in de ogen van haar vader ziet. 'Het gaat nu goed met me, ik ben gelukkig en gezond. Nee, niet huilen pap, want dan moet ik ook huilen. Het was een zware periode met de chemotherapie en fysiotherapie, omdat ik opnieuw moest leren lopen. Hij wilde soms dat ik twee keer per dag fysio zou doen, alsof ik een profvoetballer was.'

Cruijff sluit het gesprek af met een mooi inkijkje in de band tussen vader en dochter. 'Ze noemde mij altijd "kale", nu kon ik dat ook tegen haar zeggen. Dat was onze manier om met de situatie om te gaan. Je probeert een lach op elkaars gezicht te krijgen op zulke zware momenten. Ze heeft een sterk karakter, dat heeft ze van haar moeder. We waren 24/7 bij elkaar, ik sliep op een matras op de vloer naast haar bed. Voordat ze moest overgeven schrok ik al wakker, zo licht sliep ik. Voetbal is onze passie, maar je kinderen, dat is het allerbelangrijkste.'