Mark Verkuijl heeft een aantal lastige momenten gehad in de jeugd bij Ajax, zo laat hij blijken in gesprek met Ajax.nl. De middenvelder kampte met veel blessures en hij is er bewust mee bezig om de kans op nieuwe kwetsuren nadrukkelijk te verkleinen.

'Mijn eerste jaren in de Ajax-jeugd verliepen altijd goed, denk ik', begint Verkuijl. Hij loopt sinds 2014 op Sportpark de Toekomst rond. De middenvelder had vaak last van kleine blessures, maar hij werd wel vaak doorgeschoven naar een hoger team. Hij probeert tegenwoordig op een andere manier duels in te gaan om blessures te voorkomen. 'Nu schat ik eerst de situatie in, denk ik een tel na en benader ik de tegenstander slimmer. Ik ben niet voorzichtiger gaan spelen, maar ik ben wel bezig met de manier waarop ik erin ga.'

Op 12 februari 2023 raakte Verkuijl geblesseerd aan zijn enkel en er stond een lange revalidatie op hem te wachten. 'Na het moment ben ik direct teruggevlogen naar Nederland voor een scan. Toen was het fout, echt fout', vertelt de jongeling, die geblesseerd raakte in Portugal toen hij op pad was met het Nederlands elftal. 'Het was een zware periode. Mijn teamgenoten speelden de Future Cup, ik kon niet mee naar het EK met het Nederlands elftal en ik miste het plezier op het veld. Ik kon niks, zat alleen bij de fysio en moest toekijken.'

Verkuijl was altijd kritisch op zichzelf

Verkuijl heeft geen moeite om terug te kijken op die lastige tijd. 'Ik was altijd heel erg kritisch op mezelf. Nu kan ik accepteren als het soms een dag minder gaat', legt de middenvelder uit. 'Voorheen dacht ik daar nooit aan. Het was trainen, mezelf laten zien en het goed doen. Ik was nooit tevreden en raakte snel geïrriteerd als het anders liep.'

Tegenwoordig is Verkuijl blij als hij überhaupt kan trainen zonder blessures. Hij wil op het veld kunnen staan en plezier maken met teamgenoten. 'Nu besef ik pas hoe goed het hier allemaal geregeld is én hoe leuk het is', vertelt hij dan ook. 'Ik stel nu haalbare doelen. Vroeger stelde ik doelen die niet realiseerbaar waren voor een training, dus ging ik sowieso met een rotgevoel naar huis. Het kan niet áltijd goed gaan. Dan moet je er de volgende dag gewoon weer staan en er niet in blijven hangen. Positief en blijven lachen, ik vind dat belangrijk.'