Na jaren van aarzeling heeft redacteur Finn Dekker dan eindelijk een seizoenkaart gekocht. In deze serie neemt Finn je mee in zijn debuutseizoen als vaste bezoeker van de Johan Cruijff ArenA als nieuwbakken lid van Vak 423.

Voor spek en bonen. ‘Werken zonder er geld voor te krijgen’, luidt de betekenis van de uitdrukking aldus de Van Dale. Dat gevoel overheerste bij mij zondag tijdens de thuiswedstrijd tegen Heracles in het stadion. De spelers voetbalden zonder ergens voor te spelen, de supporters leefden mee zonder ergens op te hopen. We zijn momenteel dat kleine broertje die mee wil doen met de grote jongens, maar die eigenlijk nergens voor in aanmerking komt dan wel tegen moet strijden.

Bij aankomst op de afgesproken plek naast Vanzz, de plek waar voor mij en mijn mede-Ajacieden de wedstrijddag vaak begint en eindigt, begroet ik de aanwezigen, en pols ik hoe het gesteld is met het vertrouwen. Een paar jongens brommen wat, anderen doen alsof ze mij niet hebben gehoord. De zoveelste mokerslag van PSV is als een bom ingeslagen. Niemand wil zichzelf nog langer kwellen met titelaspiraties. De enkeling die zich nog wel vasthoudt aan een onmogelijk als-dan-scenario, wordt pijnlijk snel uit zijn droom geholpen.

Op het vak heerst dezelfde gemoedstoestand. Het is gezellig, maar het is anders dan anders. Dit komt mede door de keuze van Zuid 1 om de gehele wedstrijd af te zien van vocale steun. In samenspraak kiest ons vak voor hetzelfde statement. Maar op de tweede ring wordt hier niet overal hetzelfde over gedacht. 'F-Side moet een liedje zingen. Hi ha ho', klinkt het op een gegeven vanuit een andere hoek. Zuid 1 geeft echter geen krimp. Zo sterk als de saamhorigheid afgelopen zomer was, zo kan de sfeer in de ArenA nu worden omschreven als kil los zand.

Een van de vele redenen voor het gebrek aan zang lijkt de inzet van de ploeg van Erik ten Hag. 'Deze jongens zouden contributie moeten betalen, in plaats van duizenden euro’s te verdienen', roept iemand achter mij. Gelijkspelen of verliezen kan gebeuren, maar als de spelers niet negentig minuten alles geven, dan houdt het een keer op. Daarnaast wil ik negentig minuten achter mijn club staan, maar herken ik de club al een tijdje niet meer.

Teleurstelling op teleurstelling breken langzaam het zelfvertrouwen waar ik op 24 mei jongstleden nog van overliep. Het vertrek van Peter Bosz, het drama omtrent Appie Nouri, de uitschakeling in de beker, het dubbele puntenverlies tegen ADO, Utrecht en Vitesse en daar bovenop het domme geluk van PSV. Het maakt dat ik zelf stiekem begonnen ben met aftellen tot het volgende seizoen begint. Hopelijk is het de laatste twee thuiswedstrijden in ieder geval opnieuw gezellig als we 'de volgende keer spelen om een zakkie snoep of patatje met en een AA'tje', zoals mijn buurman na afloop treffend besluit.

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: f.dekker@ajaxshowtime.com)

Lees meer van de SCC-debutant:
#1 Het gloryhunten is voorbij
#2 Wij willen Ajax zien
#3 Vermakelijk bezoek uit Polen
#4 Weer terug van weggeweest
#5 Steeds meer gehecht aan 423
#6 010? Geen bier meer van mij
#7 Moe van het moderne voetbal