Rafael van der Vaart baalt van het vertrek van Peter Hyballa bij Esbjerg fB. Van der Vaart zou bij de Deense club de assistent-trainer van Hyballa worden, maar de omstreden Duitse hoofdtrainer besloot een dag na het aantreden van Van der Vaart zijn ontslag in te dienen.

Hyballa stond al lange tijd onder druk bij Esbjerg fB, omdat de spelersgroep zich zowel mentaal als fysiek te hard voelde aangepakt door hun trainer. De spelers verstuurden zelfs een open brief naar het bestuur en later de media waarin ze het vertrek van Hyballa eisten. Van der Vaart zou aanvankelijk moeten gaan optreden als bemiddelaar tussen de spelers en Hyballa, maar dat gaat er nu niet meer van komen. ‘Een week geleden heb ik Peter voor het eerst gesproken. Hij werd natuurlijk zwart gemaakt. Soms heb je dat het niet klikt. Dat was hier ook het geval. Zijn aanpak werkte niet bij deze spelersgroep.’

In gesprek met het Algemeen Dagblad vertelt Van der Vaart dat hij baalt van het vertrek van Hyballa. ‘Dat vind ik heel jammer. Ik hoop dat hij snel een nieuwe club vindt. Ik vind zijn passie en kijk op voetbal geweldig. Ik denk ook dat onze combinatie perfect was geweest. We hebben het twee weken geprobeerd. Maar als je in zijn ogen keek, zag je dat hij zijn ding niet kon doen. Hij moet het van zijn passie hebben. 21 spelers die zo’n brief sturen. Het is echt een ding geweest in Denemarken. Dat was het hem ook niet waard. En dat snap ik.’

Inmiddels heeft Esbjerg fB een nieuwe trainer aangesteld. Van der Vaart blijft aan als assistent en had ook geen ambities om het hoofdtrainerschap over te nemen. ‘Ik ken mezelf en ik overschat mezelf zeker niet. Ik ben hier om tussen de trainer en spelers in te staan en dat wat er bij voetbal komt kijken, over te brengen.’ Voor Van der Vaart is de rol als assistent op dit moment perfect. ‘Ik zie dit als een unieke kans, ook omdat ik dit kan combineren met mijn werk als analist. Als de kinderen naar school zijn, ga ik op het veld staan. Naast dat ik begin als trainer, ben ik ook ambassadeur en kijk ik ook regelmatig met de jeugd mee. (…) Ik heb een vrije rol. Ik voel met net een nummer tien.’