Na jaren van aarzeling heeft redacteur Finn Dekker dan eindelijk een seizoenkaart gekocht. In deze serie neemt Finn je mee in zijn debuutseizoen als vaste bezoeker van de Johan Cruijff ArenA als nieuwbakken lid van Vak 423.

Graag had ik het wat langer uitgesteld, of helemaal niet meegemaakt dit seizoen, maar het eerste puntenverlies in de ArenA van mijn nog prille bestaan als seizoenkaarthouder was op zondagmiddag rond kwart over vier al een feit. De duels met FC Groningen en PEC Zwolle waren al niet van een hoogstaand niveau, maar het behalen van drie punten deed de pijn telkens stillen. Deze keer was dat anders, deze keer verliet ik de ArenA zwaar geïrriteerd.

Het was niet in mij opgekomen dat Ajax überhaupt punten kon gaan verspelen, laat staan verliezen van Vitesse. De vraag was niet of Ajax ging winnen, maar met hoeveel. Een gekke, arrogante gedachte achteraf, gezien de ontluisterende vorm van Ajax in de afgelopen weken. Zes van de tien wedstrijden werden voorafgaand aan zondag niet gewonnen. En toch ging ik goed gemutst naar het stadion.

De zon was volop aanwezig en het bier smaakte uitstekend. Niet onbelangrijk was het feit dat de rivaal uit Rotterdam de avond ervoor nog aardig hard onderuit was gegaan door in eigen huis te verliezen van promovendus NAC Breda. Al is de ellende nog zo groot, kijk naar Rotterdam-Zuid en je lacht je dood. Nou, niet helemaal dus. Het spel van Ajax was zo slecht dat men op de tribune binnen een halfuur al besloot de ploeg aan te sporen om maar eens te beginnen met ‘voetballen, voetballen, voetballen’.

Snoeihard was het te horen, effect had het echter niet. De ploeg bleef belabberd spelen, hetgeen de sfeer niet ten goede kwam. Dit tot de rust. Davy Klaassen werd hierin bedankt voor zijn tomeloze inzet, zijn passie voor het voetbal en zijn liefde voor Ajax. Lachende gezichten kwamen tevoorschijn, de handen gingen op elkaar en de Ajacied werd toegezongen, dit terwijl het kippenvel op mijn armen stond. Gekscherend werd er door een fan een paar rijen onder mij gevraagd of Davy zich niet even kon gaan omkleden en meedoen na rust, want dan zou het wel goed komen.

Het kwam niet meer goed. Klaassen ging terug naar zijn stoeltje op de tribune, Ajax ging terug naar het zwakke spel van voor rust. De thee deed kennelijk geen wonderen, net als het bier op de tribune. De sfeer sloeg weer snel om op de tribunes, nadat al snel bleek dat Ajax de stand niet meer zou gaan ombuigen. ‘Voetballen, voetballen, voetballen’ werd ingeruild voor ‘Wij willen Ajax zien’. Pakkende teksten met een kern van waarheid. Prima, het spel van de Amsterdammers was dan ook allesbehalve Ajax-waardig.

Maar wanneer sommige supporters er vervolgens voor kiezen om te gaan fluiten, haak ik af. Ik kan niet ontkennen dat ik afgelopen zondag tijdens de wedstrijd heb lopen vloeken en tieren op menig Ajacied. Maar de ploeg in zijn geheel een paar minuten lang uitfluiten voor het eindsignaal? Nee, dat gaat mij te ver. Davy verwoorde het goed in zijn speech. ‘Blijf deze jongens steunen, dan komt het allemaal goed.’

Uiteindelijk verlaat ik chagrijnig met een maat de ArenA al vragend naar de meningen van hem en mijn mede-Ajacieden over het kwakkelende Ajax. Er wordt kort gerept over de kwaliteit van de selectie, de onkunde van de trainer en de nalatigheid van de directie. We vertrekken vervolgens richting Vanzz, bestellen nog een paar biertjes en laten het los. Er wordt plaats gemaakt voor droge humor en cynische grappen, die de pijn enigszins verzachten. Een prima back up als remedie, maar de volgende keer heb ik toch liever weer die drie punten.

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: f.dekker@ajaxshowtime.com)

Lees meer van de SCC-debutant:
#1 Het gloryhunten is voorbij

Bestel FIFA 18 en ontvang een gratis pizza!