Onlangs uitte De Telegraaf kritiek op het Ajax-publiek. 'Het publiek in de Arena helpt niet als Ajax een flutwedstrijd speelt. Clubs als Feyenoord, PSV en Twente kunnen in de eredivisie tegen kleine clubs altijd rekenen op de twaalfde man, maar in Amsterdam is dat anders. De fans hebben poep in de broek. Het is bioscooppubliek. En nog erger: ze fluiten.', zo schreef de krant. Het Parool is het niet eens met de kritiek. 'Ik vond het wel meevallen, eigenlijk', schrijft Job van Kempen. 'Ik hoorde vooral ondersteunend gezang, en ik vond dat Ajax daarmee goed wegkwam tijdens de doodsaaie wedstrijd. Pas na afloop werd er meerstemmig gefloten, meen ik.'

'Dat er stevig wordt gezongen, is tamelijk nieuw bij Ajax. Het komt vooral door 'sfeervak 410', dat de afgelopen tien jaar langzaam zijn draai vond. Van de periode daarvoor herinner ik me incidenteel gezang, vooral als het goed ging.'

'Het is een interessante kwestie, die van het zingende publiek. Het bepaalt de sfeer en je bent geneigd er een conclusie aan te verbinden. Je leest de mening van het publiek af aan het geluid. Maar is een mening wel te peilen door te luisteren naar het luidruchtigste deel van de aanhang? Is er ook zoiets als de zwijgende meerderheid, die eigenlijk een ander standpunt huldigt?'

'Het peilen van de publieke steun is interessant omdat de revolutie van Cruijff er mede op is gebaseerd. De vereniging bepaalt de koers, maar die maakt ook een inschatting van de mening van het publiek.'

'Het staat vast dat het luidruchtigste deel van de fans in de stammenstrijd zong vóór Cruijff. Tegen RKC zongen ze ook. En gisteravond tegen ASWH opnieuw. Die vasthoudendheid valt te prijzen, maar het zegt weinig over de mening van 'het publiek'. En het voetbal werd er niet beter van.'