Overal zie, lees en hoor ik de publieke opinie zeggen dat het spel van Ajax in Europese uitwedstrijden te wensen overlaat. De finale wordt niet in eigen huis gespeeld, dus denkt het overgrote deel van de Nederlandse media dat Ajax een groot nadeel heeft, namelijk het missen van de Johan Cruijff ArenA. Maar ook buiten de deur liet Ajax in de Europa League zien waartoe het in staat is. Ajax heeft niets te vrezen op dat gebied. Zeker met de forse Ajax-aanhang die zich tijdens de finale in Stockholm massaal achter de Amsterdammers schaart.

De wisselwerking tussen de ArenA en de spelers was dit seizoen magisch, maar ook zonder de ArenA liet Peter Bosz zijn ploeg wervelen. Te beginnen bij de groepsfase, waarin Ajax met behoorlijke afstand eerste werd. In drie uitwedstrijden werd er gewonnen van Panathinaikos en gelijkgespeeld tegen Celta de Vigo en Standard Luik. Oftewel, Ajax behaalde in totaal vijf punten. Drie keer werd er niet verloren, drie keer voetbalde Ajax meer dan prima en drie keer was Ajax allesbehalve de onderliggende partij.

In de knock-outfase werd het Ajax vervolgens lastiger gemaakt. Dit echter niet alleen door de grotere tegenstand. De scheidsrechters zaten op zijn zachtst gezegd niet mee. Een zuiver doelpunt van Davy Klaassen tegen Legia Warschau werd niet toegekend en ook de tweede, afgekeurde goal van Kasper Dolberg in en tegen Kopenhagen was zeer discutabel. Hierdoor werd gelijkgespeeld en verloren, waar er met een beter oog van de arbitrage misschien betere resultaten zouden zijn behaald. Resulaten die meer zouden aansluiten bij het beeld van de wedstrijden.

Schalke-uit was een ander verhaal. Ajax was geen schim van de ploeg die het publiek in de voorgaande wedstrijden op de banken kreeg. Het resultaat was slecht, het spel nog slechter. Maar van de wedstrijd in Lyon vergeten de Johan Derksens van de hedendaagse Nederlandse media juist dat de Amsterdammers een uitstekende eerste helft speelden. Lyon probeerde Ajax gelijk vast te zetten, maar Ajax combineerde frivool door de Franse druk heen. Tot aan de 44e minuut was Ajax dreigend. Hoe het daarna hemeltergend doch fantastisch afliep, weet iedereen.

Ajax verloor daarmee driemaal op rij in uitwedstrijden in de Europa League. Maar speelde het constant slecht voetbal? Nee, zeker niet. Integendeel, Ajax speelde menig keer gedurfd, aanvallend en attractief voetbal, waar het ook kwam. Daar waar Ajax terugging naar zijn roots, brokkelde de speelstijl van United af onder José Mourinho. En dat zonder al te veel succes. De Engelsen speelden in Europa niet veel klaar buiten Old Trafford. Het begon met twee nederlagen uit bij Feyenoord en Fenerbahce, waarna het bij Anderlecht en Rostov gelijkspeelde. In vier van de zeven wedstrijden verspeelde United derhalve punten op onbekend terrein.

De Friends Arena in Stockholm is straks voor beide ploegen onbekend terrein, waardoor je je kunt afvragen of de finale daadwerkelijk een uitwedstrijd is. Op papier speel je niet in de ArenA, maar op Zweedse bodem heeft Ajax net zoveel aanhang als Manchester. In onder meer Gelsenkirchen en in Lyon had het uitvak met drieduizend man geen moeite om er af en toe doorheen te komen. Laat staan de tienduizend die nu afreizen. Tienduizend fans die op de tribune gehakt maken van de tienduizend van United. Zodat Ajax op het veld zichzelf kan blijven, ook in Stockholm.

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: f.dekker@ajaxshowtime.com)