Waar menig Ajacied zich sinds het aanstellen van hoofdtrainer Frank de Boer al eens kritisch uitliet over het overdreven rotsvaste vertrouwen dat hij in bepaalde spelers heeft, was de week omstreeks de jaarwisseling er een waarin slachtoffers vielen. Er worden knopen doorgehakt in de selectie.

Vertrouwen
In zekere zin bevestigde De Boer zijn grote loyaliteit aan zijn spelers zaterdag in een groot interview in De Volkskrant. 'Ik ben een trainer van wie spelers fouten mogen maken. Dat is een onderdeel van beter worden', zei hij. Daarmee sloeg hij de spijker der ontwikkeling van jeugdspelers op zijn kop. Zodra jonge spelers de kans krijgen in het eerste elftal mogen ze weliswaar worden beoordeeld als een volwassen en volwaardig selectielid, De Boer vergeet niet dat hun onvoorspelbare ontwikkeling altijd met vallen en opstaat gepaard gaat.

Die houding verklaart waarom Viktor Fischer zo lang mocht blijven staan tijdens zijn dramatische vormdip vorig seizoen. Waarom De Boer altijd vertrouwen bleef houden in én uitspreken naar Daley Blind. Het verklaart waarom Ruben Ligeon de maar niet in topvorm komende Ricardo van Rhijn vorig seizoen nooit zou aflossen. De Boer stelt niet altijd de speler op die op dat moment het best in zijn vel zit. Daar kan iedereen het zijne van vinden. Feit is dat Blind de beste speler in de selectie werd en dat Van Rhijn dit seizoen drie klassen beter speelt dan een jaar geleden.

Vertrouwen; het is een vaak terugkerende term in het voetbal. Je moet wel van een heel uitzonderlijk niveau zijn om zelfs met duidelijk ontbrekend vertrouwen van een trainer week in, week uit te kunnen presteren. De Messi's, de Ronaldo's, de Zlatan's: zij kunnen dat. Voor vrijwel iedere voetballer op welk niveau dan ook blijkt vertrouwen in eigen kunnen een essentiële voorwaarde om het beste in zichzelf naar boven te kunnen halen. De loyaliteit en het oprechte vertrouwen dat De Boer in onder anderen de hierboven genoemde spelers toonde, was soms bewonderenswaardig en zelfs tenenkrommend verregaand. Het oog van De Boer blijkt scherp, zijn sociale vaardigheden uniek.

Uit de toon
Deze week zegde de technische staf het vertrouwen op in Lerin Duarte en Stefano Denswil. Niet zozeer alleen hun sportieve prestaties, maar misschien wel meer nog hun gebrek aan getoonde motivatie lijkt daar debet aan. Van spelers die dicht tegen de basiself van Ajax 1 aan zitten, wordt een voortrekkersrol in Jong Ajax verwacht. Mijn collega's schreven al dat er bij Denswil nog wel wat meer kwam kijken, hoe dan ook vielen beide spelers bij de beloften uit de toon. De Boer en consorten moesten in het Denswil-dilemma een dikke knoop doorhakken, maar kozen voor 100% vertrouwen in Moisander.

Alle speculaties over nieuwe contracten en de discussies over ervaring versus kwaliteit hebben mogelijk meer invloed op het spel van Niklas Moisander gehad dan menigeen dacht. Sta er niet gek van te kijken als het uitgesproken vertrouwen de Fin een enorme boost heeft gegeven en hij na de winter zijn oude niveau eindelijk weer eens weet te halen. Mike van der Hoorn gaf na Excelsior - Ajax al aan dat er intern altijd vertrouwen in hem is uitgesproken, terwijl zijn concurrent Joël Veltman ook weer niet direct werd geslachtofferd tijdens zijn extreem zwakke fase. Lucas Andersen, die evenals Van der Hoorn uitsprak keihard te hebben gewerkt aan beterschap, snoerde alle critici dit seizoen al de mond.

Talenten die bij Ajax werklust tonen, krijgen er vertrouwen van De Boer voor terug. Blind, Van Rhijn, Fischer, Veltman, Van der Hoorn, maar ook de al oudere Moisander en Kolbeinn Sigthórsson merken dat. 'Spelers mogen fouten maken. Dat is een onderdeel van beter worden', herhaal ik het citaat van de zo succesvolle De Boer met alle liefde en plezier nog maar eens. Voor spelers die zulke werklust niet kunnen opbrengen of simpelweg niet goed genoeg blijken, is er in Amsterdam geen genade meer. Tobias Sana, Denswil en Duarte merken dat. De lat wordt hoger gelegd. De technische staf hakt knopen door.

Door Koen Weijland | Twitter: @KoenWeijland