Davy Klaassen is nog altijd in emotie wanneer hij aan Abdelhak Nouri denkt. In een uitzending van Ajax TV krijgt de Ajacied een gezamenlijke foto te zien ten tijde van het Europa League-succes in 2017 en dat brengt dingen in hem naar boven.

'Het is lastig', reageert hij. 'Ik weet nog dat ik weg was en dacht: aan de ene kant had ik hier graag bij willen zijn, maar aan de andere kant zou het misschien ook nog meer impact hebben gehad. Hij zei altijd tegen me: laat het me even weten als je weggaat, want dan neem ik het over. Ik had een goede band met hem.'

Samen maakten de twee de succesvolle Europa League-campagne met Ajax mee. De finale tegen Manchester United ziet Klaassen vandaag de dag zeker niet als een hoogtepunt. 'Het halen is het hoogtepunt, maar als je verliest, kan ik niet terugkijken met een goed gevoel. Op die dag is er geen blijdschap, want je gaat erheen om te winnen.'

Verder krijgt Klaassen eveneens een foto te zien van het debacle in Doetinchem, toen Ajax in 2016 niet wist te winnen van De Graafschap en de titel verspeelde. 'Dit is onnodig en dom. We speelden tegen De Graafschap en we winnen niet. Daar was ik echt lang ziek van. Nog steeds als ik eraan denk', aldus de routinier erover. 'Je hebt het hele jaar eigenlijk voor niets gespeeld. Als je bij Ajax gaat spelen, moet je gewoon kampioen worden.'

'Je ging op je top weg en moet ook weer op dat niveau binnenkomen'

Inmiddels is hij buitenlandse avonturen en een rentree bij Ajax rijker. Hij was dolblij bij zijn terugkeer, maar voelde ook druk. 'Je weet wel dat je eigenlijk tien procent extra moet laten zien, want je ging op je top weg en dan moet je eigenlijk ook weer op dat niveau binnenkomen. Anders zal het altijd worden gezien als: hij is niet meer zo goed als vroeger. Daar was ik me wel van bewust.'

Klaassen geeft verder aan al snel overtuigd te zijn geweest van het feit terug te willen keren, maar heel snel ging het allemaal niet. 'Ik had al langer contact met Marc (Overmars, red.). Marc doet dat heel goed. Hij houdt heel veel contact met jongens die weggaan. Tussen de tijd dat ik voor het eerst echt met Marc had gesproken over terugkomen en dit moment (de terugkeer, red.), zaten wel iets van drie weken. Op een gegeven was ik met mijn hoofd alleen maar hierbij.'