Verhoeven nog altijd enthousiast over behalen Ajax' derde ster
Jeroen Verhoeven kijkt nog altijd met een bijzonder gevoel terug op het veroveren van de dertigste landstitel met Ajax. De oud-keeper van de Amsterdammers stond slechts zesmaal onder de lat bij Ajax, maar ziet het behalen van de derde ster toch als zijn absolute hoogtepunt.
'Dat was ongekend, een scenario dat de komende dertig jaar nooit meer voor zal komen', spreekt Verhoeven, tegenwoordig mede-eigenaar van een indoorspeeltuin voor kinderen met een stoornis, in gesprek met Voetbalzone. 'We konden die laatste dag nog kampioen worden, maar ook derde.'
De inmiddels 39-jarige Verhoeven licht enkele Ajacieden die later de top haalden eruit. 'Als zo’n Jan Vertonghen even aanzette, bepaalde hij ook gewoon de wedstrijd. Dan dacht ik: waarom zet je niet altijd aan? Christian Eriksen was op dat moment heel jong, maar het talent droop eraf. En Luis Suárez was vooral echt een winnaar. Je denkt: hij zal toch niet weer zo’n frommelduel winnen? Maar hij wil gewoon meer winnen dan jij, daarom wint hij altijd.'
Om een reactie te kunnen plaatsen moet u inloggen of voor een account registreren.
Nou weten we wat de Feyenoord spelers voelden, dat gaan ze nooit meer mee maken.
Toch blijft die shot van een emotionele Vertongen mij na fluitsignaal bij.
Krijg altijd kippenvel als ik dat weer zie langskomen.
En het kwam allemaal neer op dat ene duel. Tegen dat eng zakelijke Twente, dat ook nog eens gelijk mocht spelen. Maar het vreemde was; je wist dat Ajax ging winnen. Je wist dat niets Ajax kon tegenhouden. Dat de wil simpelweg te groot was. Dat Twente zou branden in dat Amsterdamse vuur. Je wist het ergens gewoon. Theo Janssen vond ik samen met Ruiz wel echt linke boel. Spelers die uit het niets konden toeslaan.
Die knallen voor de aftrap; het was oorlog. De rook die precies liet doorschemeren dat Ruiz meteen gevaarlijk was. Maar daarna begon Ajax als een Spartaans leger naar die 3rde ster toe te bewegen. Het was niet eens zo dat Ajax sprankelend voetbal speelde, maar de onverzettelijkheid sprak uit ieder duel, uit iedere pass. Het eigen doelpunt van Landzaad leek ook geen pech, maar een doelpunt uit angst. Alle plannen van Twente konden de prullenbak in want Ajax zou winnen. Dat wisten die Twente spelers ook. Nog even werd het spannend toen Janssen had gescoord. Janssen het opperhoofd van de Twentse krijgers-stam. Hij maakte opzweep gebaren, maar er viel niets voor hem op te zwepen. Siem de Jong plukte die derde ster uit de lucht.
Niemand kon mij bijhouden, ik dronk de kratten Bintang min of meer zelf leeg. Snoof alle beelden van Amsterdam op met mijn neus op het laptopscherm tot diep in de volgende dag.
Die ontwapenende kop van Vurnon Anita: " het was wel even billenknijpen'.
Veel spelers zijn door die pot opslag iconisch geworden. Maar voor mij was Jan Vertonghen eigenlijk het gezicht van dat Ajax, als een geboren Ajax-icoon. Die jonge brutale prettig arrogante kop, een aanvallende elegante centrale verdediger. Ik vind het moeilijk om hem nu zo bij Spurs te zien ploeteren. Ergens het idee dat hij bij Ajax een eeuwig leven had gehad. Hij had nooit moeten gaan.
Maar die 3de ster schittert nogsteeds.
Pffff......