Kenny Tete is na maandenlange onzekerheid weer vrij in zijn hoofd, zo stelt hij in een gesprek met Voetbal International. Na seizoenen in de basis met topprestaties zit hij dit seizoen veelal op de bank, maar de back heeft het een plek kunnen geven en is bereid te knokken voor een plek in het elftal.

Tegen Kopenhagen blonk Tete weliswaar uit, maar tegen Feyenoord moest hij weer op de bank plaatsnemen. 'Het is wel tekenend voor dit jaar. In het begin had ik daar veel moeite mee, inmiddels kan ik het een plek geven. Ik zeg niet dat ik het ermee eens ben, iedere speler wil spelen, lekker voetballen, het leukste wat er is, maar ik kan nu wel vrij in mijn hoofd zijn. Het heeft veel met me gedaan, daar ben ik heel eerlijk in. In het begin hoop je op een snelle terugkeer in de basis, maar ik kwam niet meer in de plannen van de trainer voor. Met de pest in mijn lijf ging ik naar Ajax, ik kon het niet loslaten. Weer een weekend zonder speelminuten, keer op keer op keer. Wat moest ik nou beginnen? Ik schaamde me, begon te twijfelen. Waarom ging het mis? Het vrat gigantisch aan me. Ik vroeg mezelf soms zelfs af of ik het niet verleerd was.'

'We hebben wel een paar keer gesproken, maar ik zit niet zo in elkaar dat ik een uitleg eis. Een nieuwe trainer heeft zijn eigen visie en ideeën. Dat is zijn goed recht en moet ik accepteren', vervolgt Tete, die naar eigen zeggen weinig contact heeft met Peter Bosz. 'Dat hoeft ook niet, ik heb hem ook niet veel te zeggen of te vragen. Zijn visie en keuze zijn duidelijk.' Tete weigert echter de handdoek in de ring te gooien, zoals bijvoorbeeld Anwar El Ghazi en Riechedly Bazoer dat deden. 'Met hen heb ik nog dagelijks contact. En Jaïro is mijn maatje, mijn vriend, mijn broeder. Met hem deel ik alles, altijd. Ajax is mijn club, ik ben een Amsterdammer, het is prachtig om hier te mogen voetballen. Ik wil niet zomaar opgeven. Na vorig seizoen was er interesse van een paar goede clubs, maar ik wilde bij Ajax blijven. Ik was basisspeler en international.' Toch beseft Tete als geen ander dat hij als voetballer van Ajax niet mag klagen. 'Dat is toch ook zo. Ik leef niet met oogkleppen op, zie wat er om me heen gebeurt. Als voetballer heb je een prachtig leven, je bent een bevoorrecht mens.'